Een paar weken geleden, zo rond sinterklaas, toen we de hele familie De Vries hier over de vloer zouden krijgen, begaf onze vaatwasser het. Dat is niet lollig, als je bedenkt dat je straks de afwas voor 11 mensen moet gaan doen. Bovendien is een vaatwasser niet gratis en sinterklaaskadootjes ook niet, dus dat kwam goed uit. Gelukkig was de vakantie al betaald en een nieuwe vaatwasser kon nog net.
Toen kreeg Fiona de waterpokken. Gelukkig een week voor de vakantie, dus dat kon ook geen probleem worden.
De kerstvakantie brak aan en we waren allemaal heel gezellig en harmonieus van onze rust aan het genieten (echt waar). Op zondag ging Robert lekker Leon en Mara badderen. Fiona en ik waren al schoon en wel beneden en zaten fijn een boekje te lezen, toen ik een gorgelend geluid hoorde... Ik overal kijken natuurlijk, mij hoofd in het keukenkastje met de pas-aangesloten-vaatwasser gestoken of daar soms iets mis ging maar nee, niet te herleiden. Dus ik ging weer lekker zitten met Fiona en hoorde toen water spetteren. Hmm toch wel vreemd en er kwam toch echt nog steeds niks uit dat kastje en ook het plafond was droog. Toen richtte ik mijn oog op de gang waar de wc is en AAAAAARRRRRRGGGGGHHHH er loopt water de woonkamer in!!!!! Ik dacht (hoe dom kun je zijn) dat het van de trap af naar beneden kwam gewatervald, maar het bleek nog erger: het badwater kwam via de toiletpot de huiskamer in gestroomd. Fiona moest meteen in haar kinderstoel en Robert en ik hebben ongeveer alle handdoeken, lakens en dekbedovertrekken gebruikt om 5 emmers water uit de kamer te dweilen. (Een tip: gebruik geen dekbedovertrekken om mee te dweilen, die nemen geen vocht op, zijn wel decoratief). Wat een ramp. Vooral natuurlijk omdat wij hier zo'n mooie houten vloer hebben liggen die natuurlijk helemaal krom en lelijk zou worden en over 3 dagen is het Kerst en dan moeten we met vakantie.
Ik was niet blij.
De volgende ochtend (maandag) kwam er een lieve knul van een of ander ontstoppingsbedrijf, die stak meteen nadat hij mij een hand had gegeven, zijn hand in de wc (brrr), rommelde wat met een ontstopding, schudde wat met zijn hoofd en vroeg mij beleefd of hij de wc-pot eraf mocht halen (tuurlijk kind). Dat ging helaas niet zonder slag of stoot, dat ding zit er natuurlijk al 35 jaar op ofzo maar uiteindelijk lukte het hem en hij had maar 1 buisje afgebroken. Daarna heeft hij het gepresteerd om de boel nog een keer te laten overstromen (dit keer wel vies water) en gaf het na een uur op. Sorry mevrouw maar ik kom niet verder, ik denk dat er een verzakking zit, daaaag stuur de rekening van dat gebroken pijpje maar naar de zaak.
Daar zit je dan, en wat nu? Een andere loodgieter gebeld. De eerste nam niet op (schijnt verre familie te zijn, jammer dan), de volgende (een zakenrelatie via mijn werk) nam wel op en beloofde ondanks dat het vakantie was wel meteen te komen kijken.
Tsk tsk wat is hier gebeurd , nou nou dat is niet zo fraai hm tsja het is vakantie maar ik bel wel wat jongens op. Die waren hier een paar uur later. Zij hebben de boel buiten opengelegd, een prachtkuil voor de deur, en het inderdaad verzakte en zeer amateuristisch in elkaar geknutselde riool- annex regenpijpje provisorisch gerepareerd. Gelukkig konden we nu weer gewoon in bad en naar de wc.
En toen was het tijd voor vakantie!! Eerst heerlijk gegeten bij Henk en Wil en de volgende ochtend om 9 uur in de auto (o nee, het was half 10 want Robert en Mara hadden eerst nog in een drol gestaan...) hè hè, eindelijk vakantie. Die berg zand voor de deur vergeten we wel voor een weekje.
We zijn naar Langres gereden, daar hadden wij met de fam. Duijn een hotel geboekt. Wat een leuk stadje, in een kasteel, bovenop een heuvel, erg mooi! Nu kwam het vakantiegevoel wel. De volgende dag aangehaakt bij de fam. Bosman die al een halve nacht hadden gereden, na een aantal omwegen op de plaats van bestemming beland: La Norma. Wow! Niet groot maar superleuk en wat een sneeuw en kijk een gondel en een lift en en en ... Het was echt leuk. Zelfs de appartementen waren leuk. Niet groot, maar schoon en met een vaatwasser (!!!).
Het is maar een kleine plaats, waardoor je alles lopend kan doen. Met 3 paar ski's op je rug en een dreumes wordt het wel wat zwaar, maar gelukkig konden we de taken redelijk verdelen.
De kinderen na uuuuuuuren (echt waar, 3 uur en ze bleven zoet) wachten eindelijk een paar ski's en toen kon de les beginnen. Mara heeft het wel moeilijk gehad, ze ging elke ochtend met buikpijn naar skiles, maar ja, aan het eind van de les was ze telkens supertrots wat ze allemaal gedaan had en de laatste dagen gingen Robert en Vincent met de kinderen zelf van de groene afdaling naar beneden. Ze vonden het echt leuk en wilden gelijk nog een keer. Gaaf! Het is zo mooi om te zien hoe die kleintjes gewoon op de ski's gaan staan en het leren!
Het was dus heel erg leuk, lekker en gezellig, geen moment aan thuis gedacht.
Toen kwamen we zaterdagavond weer thuis en zag ik die grote berg zand voor de deur, zucht o ja ik ben weer thuis.
En het regent ook nog en wat is het hier eigenlijk koud!
Maar maandag stonden de mannen van Ter Haak alweer fris en vrolijk voor de deur (fris in elk geval wel, 't was -7 geloof ik). Wat erg. Nu is het dinsdag, heb ik net lekker buitengespeeld met Fiona, overgebleven bij Mara, schijnt het zonnetje en .... wordt de tuin weer bestraat! Het viel toch allemaal wel mee. Ik wil alleen niet weten wat de rekening wordt huil.... Maar ja, we hebben een leuke vakantie gehad en ik weet dat ik Fiona alleen een skipak aan hoef te trekken en ze speelt uren buiten (lekker buiten! zegt ze dan). Wat hebben we het toch goed!
Amen
