Weemoed......

We hebben weer een mijlpaal bereikt in het leven van onze kinderen: Leon heeft zijn A-diploma gehaald! Eigenlijk vind ik het maar onzin om hier zoveel aandacht aan te besteden, maar nu hij het eenmaal heeft gehaald denk ik dat het toch wel heel bijzonder is. Je kind, eerst een hulpeloos wezentje, wordt steeds zelfstandiger, gaat alleen buiten spelen/fietsen/boodschappen doen en dan nu .. hoef je ook niet meer bang te zijn dat hij in het water valt.

In groep 3 ging het eigenlijk helemaal niet goed met hem, hij liep achter met lezen, schrijven en rekenen. En nu heeft hij het ineens te pakken: hij leest al bijna op het hoogste AVI niveau en schrijven en rekenen gaat ook goed. Dat lezen oefent hij vooral door veel te lezen in Asterix en Obelix en Suske en Wiske. Gaaf!

En dan kijk ik naar onze reuzekleuterpuber Mara, die zo bijdehand is dat ze de kinderen in haar klas eigenlijk niets te melden heeft. Ze weet niet zo goed wat ze leuk vindt. Ze tekent veel en wil nog heel graag met een boekje op schoot. Maar het liefst loopt ze de hele dag met Fiona te sjouwen maar daar worden wij weer niet blij van en daar wordt zij dan weer niet blij van. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat ik bang ben dat ze valt met Fiona. En dat ik dan boos word op haar, maar eigenlijk boos moet zijn op mezelf (omdat ik het toelaat). Misschien dringt dat door.


En dan ons Fionaatje, ach, tsja, hoe leg ik het uit. Hier een foto:

Zucht.....
Die leert ook in rap tempo de ergste dingen: ze zat laatst achterin de auto "Achmed the dead terrorist" te imiteren (samen met Leon en Mara) Silence, killyou HAHAHAHA