28 december 2009
Wintersport
We zijn er weer hoor, levend en wel en we hebben de ijzige koude overleefd.
Onderweg naar Frankrijk toe, liep de temperatuur al redelijk snel terug van -8 naar -15, maar toen Robert de volgende ochtend naar de bakker liep, was het al -18. Een paar minuten later gevolgd door een gruwelijke -23!!!! Dat hebben we volgens mij nog nooit meegemaakt. Daar was geen thermo-ondergoed, polarfleece en skipak tegen opgewassen. De grotere kinderen hadden er trouwens aanmerkelijk minder last van dan de kleintjes. Fiona begon na 10 minuten op de sneeuw hartverscheurend te huilen dat ze zo koud was. Dus ik liep met haar half onder mijn jas gepropt, terug naar ons (overigens fantatstische) appartement om weer een beetje op te warmen. We waren nog niet binnen of ze liet zich val ellende plat op de verwarmde vloer vallen en bleef daar een poosje helemaal stil liggen. Ze was echt steenkoud. Zo zielig!!! Wat een ontaarde ouders zijn wij toch! Kinderen bij min 20 de sneeuw in sturen. Mara had het na een dik uur skiles ook helemaal gehad en zat op te warmen met Liam en nog wat andere kinderen in het kamertje van de skischool.
Gelukkig was het 's middags al wat beter en de volgende dagen werd het alleen maar warmer.
Jongens, wat kan het regenen zeg, in Praz sur Arly! Gelukkig wel alleen 's avonds en 's nachts, maar toch, ik heb volgens mij nog nooit zo'n lang durende bui meegemaakt.
De sneeuw werd er ook niet beter op, maar de babyhelling bleef nog redelijk begaanbaar. Anders hadden de kinderen helemaal niet meer kunnen skiën: de hogergelegen hellingen waren nog even te moeilijk.
Wel heel stoer om de kinderen zo helemaal zelf de berg af te zien komen! Ze gaan zelf de sleeplift in en komen met een grote grijns dan weer naar beneden geskied! Leon mag volgend jaar een klasje hoger gaan oefenen, Mara moet nog een keer haar 1e ster proberen te halen. Dat vond ze wel heel jammer, maar het was gewoon nog iets te moeilijk voor haar.
Volgend jaar weer!!!
Onderweg naar Frankrijk toe, liep de temperatuur al redelijk snel terug van -8 naar -15, maar toen Robert de volgende ochtend naar de bakker liep, was het al -18. Een paar minuten later gevolgd door een gruwelijke -23!!!! Dat hebben we volgens mij nog nooit meegemaakt. Daar was geen thermo-ondergoed, polarfleece en skipak tegen opgewassen. De grotere kinderen hadden er trouwens aanmerkelijk minder last van dan de kleintjes. Fiona begon na 10 minuten op de sneeuw hartverscheurend te huilen dat ze zo koud was. Dus ik liep met haar half onder mijn jas gepropt, terug naar ons (overigens fantatstische) appartement om weer een beetje op te warmen. We waren nog niet binnen of ze liet zich val ellende plat op de verwarmde vloer vallen en bleef daar een poosje helemaal stil liggen. Ze was echt steenkoud. Zo zielig!!! Wat een ontaarde ouders zijn wij toch! Kinderen bij min 20 de sneeuw in sturen. Mara had het na een dik uur skiles ook helemaal gehad en zat op te warmen met Liam en nog wat andere kinderen in het kamertje van de skischool.
Gelukkig was het 's middags al wat beter en de volgende dagen werd het alleen maar warmer.
Jongens, wat kan het regenen zeg, in Praz sur Arly! Gelukkig wel alleen 's avonds en 's nachts, maar toch, ik heb volgens mij nog nooit zo'n lang durende bui meegemaakt.
De sneeuw werd er ook niet beter op, maar de babyhelling bleef nog redelijk begaanbaar. Anders hadden de kinderen helemaal niet meer kunnen skiën: de hogergelegen hellingen waren nog even te moeilijk.
Wel heel stoer om de kinderen zo helemaal zelf de berg af te zien komen! Ze gaan zelf de sleeplift in en komen met een grote grijns dan weer naar beneden geskied! Leon mag volgend jaar een klasje hoger gaan oefenen, Mara moet nog een keer haar 1e ster proberen te halen. Dat vond ze wel heel jammer, maar het was gewoon nog iets te moeilijk voor haar.
Volgend jaar weer!!!
13 december 2009
Het ziet er niet uit maar smaakt heerlijk!!!
Ik moet van de kinderen een nieuwe website beginnen (blog is ook goed): Het ziet er niet uit maar smaakt heerlijk!!
Geeft toch te denken over mijn kookkunsten.... Want daar hebben we het over natuurlijk.
Ik had laatst ergens een lekker recept gelezen voor een linzenschotel met worst en nog wat andere dingen, maar natuurlijk was ik vergeten wat er ook alweer allemaal in moest. Toen ben ik zelf maar wat gaan knutselen met linzen, wortel en in stukjes gesneden saucijs. Ik moet zeggen dat ik niet enthousiast was over het uiterlijk, en met mij enkele andere tafelgenoten, maar het smaakte heerlijk.
Het was zo lelijk dat ik er een foto van heb gemaakt, we hebben er verschrikkelijk om gelachen.
Dit is het recept].
2 blikjes linzen (van ca. 400 gr)
1 ui
2 teentjes knoflook
1 kilo winterpenen
5 saucijzen
Beetje rode wijn (4 eetlepels)
Wortelen schoonmaken en in stukken snijden, ongeveer 15 minuten koken
Ui klein snijden
Saucijzen ca. 5 minuten zachtjes koken
Ui fruiten in olie, knoflook en worst toevoegen. Scheutje rode wijn erbij. Worst gaar bakken. Daarna de linzen toevoegen: 1 blik met vocht en 1 blik uitgelekt. Als dit allemaal lekker warm is, de wortelen erbij doen en nog even lekker warm laten worden. En zo ziet het er dan uit:
Yam Yam
Ik moet maar geen kookboeken gaan maken. Hoewel, het: "Het ziet er niet uit maar is heerlijk-kookboek" bestaat vast nog niet. Een gat in de markt!!
Eet smakelijk
Geeft toch te denken over mijn kookkunsten.... Want daar hebben we het over natuurlijk.
Ik had laatst ergens een lekker recept gelezen voor een linzenschotel met worst en nog wat andere dingen, maar natuurlijk was ik vergeten wat er ook alweer allemaal in moest. Toen ben ik zelf maar wat gaan knutselen met linzen, wortel en in stukjes gesneden saucijs. Ik moet zeggen dat ik niet enthousiast was over het uiterlijk, en met mij enkele andere tafelgenoten, maar het smaakte heerlijk.
Het was zo lelijk dat ik er een foto van heb gemaakt, we hebben er verschrikkelijk om gelachen.
Dit is het recept].
2 blikjes linzen (van ca. 400 gr)
1 ui
2 teentjes knoflook
1 kilo winterpenen
5 saucijzen
Beetje rode wijn (4 eetlepels)
Wortelen schoonmaken en in stukken snijden, ongeveer 15 minuten koken
Ui klein snijden
Saucijzen ca. 5 minuten zachtjes koken
Ui fruiten in olie, knoflook en worst toevoegen. Scheutje rode wijn erbij. Worst gaar bakken. Daarna de linzen toevoegen: 1 blik met vocht en 1 blik uitgelekt. Als dit allemaal lekker warm is, de wortelen erbij doen en nog even lekker warm laten worden. En zo ziet het er dan uit:
Yam Yam
Ik moet maar geen kookboeken gaan maken. Hoewel, het: "Het ziet er niet uit maar is heerlijk-kookboek" bestaat vast nog niet. Een gat in de markt!!
Eet smakelijk
14 oktober 2009
Edinburgh
Het zit er alweer op... Ik ben met Ellen lekker een paar dagen naar Edinburgh geweest. Wat een heerlijke stad! Aardige mensen, mooie gebouwen, lekkere whisky. Jammer dat het maar zo kort was, maar het is ook wel weer lekker om thuis bij m'n gezinnetje te zijn. Tuttig hè:-)
Vorig jaar hebben we ons 20 jarig jubileum gehad, en dat moest natuurlijk gevierd worden met een weekendje weg. Maar ja, we zijn inmiddels 2 echtgenoten en 5 kinderen verder, dus er gaat wel een beetje planning aan vooraf. Vandaar dat we het pas met 21 jaar ten uitvoer gebracht gebben.
Edinburgh dus, en geen Parijs, Rome of Barcelona, waar je toch verzekerd bent van mooi weer. Waarom ook alweer? Omdat we de taal goed spreken, omdat het een heel leuke stad schijnt te zijn, omdat Schotland ons aansprak, omdat we ook de hooglanden eens willen zien. Genoeg redenen dus en iedereen vroeg of we wel wisten dat het in Schotland altijd regende. Daarom had ik een paraplu in mijn koffer gestopt! Slim toch?
WE HEBBEN HEM LEKKER NIET NODIG GEHAD!! We hebben alle dagen stralend mooi weer gehad (gelukkig..)
En we spraken de taal, de stad was prachtig, Schotland was mooi en de hooglanden helemaal, vooral in de herfst met de mooi rood en geel gekleurde bomen.
Het kasteel midden in de stad was heel indrukwekkend en als je daarvandaan naar beneden loopt, de oude stad in, waan je je helemaal in de wereld van Harry Potter.
We hebben ook een bustoer (!) gemaakt, met de andere bejaarden, door de hooglanden, naar Loch Ness en weer terug. Nog even gauw het monster met haar baby op film vastgelegd!
Miljoenen waard!!!
De wegen waren nogal "funky" volgens de gids en ook Ellens maag danste vrolijk mee! De verhalen waren veelal bloederig en dramatisch en het landschap was geweldig!
Ik denk dat we hier nog weleens terug komen!
Vorig jaar hebben we ons 20 jarig jubileum gehad, en dat moest natuurlijk gevierd worden met een weekendje weg. Maar ja, we zijn inmiddels 2 echtgenoten en 5 kinderen verder, dus er gaat wel een beetje planning aan vooraf. Vandaar dat we het pas met 21 jaar ten uitvoer gebracht gebben.
Edinburgh dus, en geen Parijs, Rome of Barcelona, waar je toch verzekerd bent van mooi weer. Waarom ook alweer? Omdat we de taal goed spreken, omdat het een heel leuke stad schijnt te zijn, omdat Schotland ons aansprak, omdat we ook de hooglanden eens willen zien. Genoeg redenen dus en iedereen vroeg of we wel wisten dat het in Schotland altijd regende. Daarom had ik een paraplu in mijn koffer gestopt! Slim toch?
WE HEBBEN HEM LEKKER NIET NODIG GEHAD!! We hebben alle dagen stralend mooi weer gehad (gelukkig..)
En we spraken de taal, de stad was prachtig, Schotland was mooi en de hooglanden helemaal, vooral in de herfst met de mooi rood en geel gekleurde bomen.
Het kasteel midden in de stad was heel indrukwekkend en als je daarvandaan naar beneden loopt, de oude stad in, waan je je helemaal in de wereld van Harry Potter.
We hebben ook een bustoer (!) gemaakt, met de andere bejaarden, door de hooglanden, naar Loch Ness en weer terug. Nog even gauw het monster met haar baby op film vastgelegd!
Miljoenen waard!!!
De wegen waren nogal "funky" volgens de gids en ook Ellens maag danste vrolijk mee! De verhalen waren veelal bloederig en dramatisch en het landschap was geweldig!
Ik denk dat we hier nog weleens terug komen!
21 augustus 2009
Hier word ik dan weer wel blij van
Lief hè. Fiona vertelde een heel verhaal aan Siepje en ondertussen aaide ze haar een beetje.
Ergernissen
De politie in Purmerend heeft een nieuw instrument bedacht tegen dreigende overvallen en andere misstanden in winkelcentra in Purmerend: de politiehelicopter!
Jaa, want dat werkt namelijk ontzettend preventief, met een heli op 100 m hoogte de boeven in de gaten houden, zodat ze meteen gepakt kunnen worden als ze een winkel hebben beroofd, of een pinner ofzo. Nou vliegen ze dus elke (ELKE!!!!) ochtend (en alleen 's ochtends, moet je maar eens opletten, want 's middags slapen de boeven en 's ochtends vroeg zijn ze het actiefst?!?!?) rondjes over de verschillende winkelcentra.
Ze beginnen in het stadje, daar cirkelen ze een minuut of 10 rond, dan is de Gors aan de beurt en vervolgens komen ze ook nog even kijken naar Overwhere. Echt fantastisch! Beetje jammer van de geluidsoverlast en misschien is het goedkoper om gewoon een paar agentjes een hele dag in zon winkelcentrum te zetten, maar nee, een helicopter is afschrikwekkender.
Zucht
En dan nog iets!! Ik erger me, dat is duidelijk.
Gisteren, toen heel Nederland in de ban was van het weeralarm en het dreigende noodweer (en dreigend was het, nou!) heeft de gemeente Purmerend het briljante idee opgevat om alle schoolkinderen om 12 uur naar huis te sturen. OMDAT ZE ANDERS MISSCHIEN WEL NAT ZOUDEN WORDEN. Het moet toch echt niet gekker worden hoor. Ik geloof dat ze bij ons op school gewoon tot half 3 zijn gebleven, ik hoorde er namelijk pas vanochtend van en Leon en Mara hebben er niets over gezegd.
Gestoord.
En dan nog iets!!!
De mexicaanse griep.
Brrrr, ook al zo'n dreiging. Misschien zijn al die dreigingen bedoeld om ons af te leiden van de economische crisis ofzo. Een van mijn collega's was na haar vakantie ziek, en mocht niet bij de huisarts langskomen, omdat ze misschien wel de mexicaanse griep had. Moest ze dus een week in quarantaine blijven (als ik overdrijf, hoor ik het wel hè), en toen bleek dus dat ze helemaal geen mexicaanse griep had. O nee, nieuwe influenza A (H1N1), want anders beledigen wij de mexicanen of varkens. Dus: als je je niet lekker voelt, gewoon een paracetamolletje nemen en het gaat vanzelf weer over, want van die tamiflu schijn je alleen maar zieker te worden, maar ja, 't moest op dus heeft men de mexicaanse griep bedacht.
Aargh
Ik word paranoïa van dat gezever.
Jaa, want dat werkt namelijk ontzettend preventief, met een heli op 100 m hoogte de boeven in de gaten houden, zodat ze meteen gepakt kunnen worden als ze een winkel hebben beroofd, of een pinner ofzo. Nou vliegen ze dus elke (ELKE!!!!) ochtend (en alleen 's ochtends, moet je maar eens opletten, want 's middags slapen de boeven en 's ochtends vroeg zijn ze het actiefst?!?!?) rondjes over de verschillende winkelcentra.
Ze beginnen in het stadje, daar cirkelen ze een minuut of 10 rond, dan is de Gors aan de beurt en vervolgens komen ze ook nog even kijken naar Overwhere. Echt fantastisch! Beetje jammer van de geluidsoverlast en misschien is het goedkoper om gewoon een paar agentjes een hele dag in zon winkelcentrum te zetten, maar nee, een helicopter is afschrikwekkender.
Zucht
En dan nog iets!! Ik erger me, dat is duidelijk.
Gisteren, toen heel Nederland in de ban was van het weeralarm en het dreigende noodweer (en dreigend was het, nou!) heeft de gemeente Purmerend het briljante idee opgevat om alle schoolkinderen om 12 uur naar huis te sturen. OMDAT ZE ANDERS MISSCHIEN WEL NAT ZOUDEN WORDEN. Het moet toch echt niet gekker worden hoor. Ik geloof dat ze bij ons op school gewoon tot half 3 zijn gebleven, ik hoorde er namelijk pas vanochtend van en Leon en Mara hebben er niets over gezegd.
Gestoord.
En dan nog iets!!!
De mexicaanse griep.
Brrrr, ook al zo'n dreiging. Misschien zijn al die dreigingen bedoeld om ons af te leiden van de economische crisis ofzo. Een van mijn collega's was na haar vakantie ziek, en mocht niet bij de huisarts langskomen, omdat ze misschien wel de mexicaanse griep had. Moest ze dus een week in quarantaine blijven (als ik overdrijf, hoor ik het wel hè), en toen bleek dus dat ze helemaal geen mexicaanse griep had. O nee, nieuwe influenza A (H1N1), want anders beledigen wij de mexicanen of varkens. Dus: als je je niet lekker voelt, gewoon een paracetamolletje nemen en het gaat vanzelf weer over, want van die tamiflu schijn je alleen maar zieker te worden, maar ja, 't moest op dus heeft men de mexicaanse griep bedacht.
Aargh
Ik word paranoïa van dat gezever.
10 augustus 2009
Zeehondjes kijken
Na vorige week wegens regen noodgedwongen aan wal te zijn gebleven, was het afgelopen zaterdag dan eindelijk tijd voor de superspannende boottocht met de Atlantis.
We hadden eerst geboekt en later pas gekeken of het op zo'n gezellige kotter was, waar je ondertussen een kopje koffie kon drinken, maar het bleek een vet stoere zodiac te zijn waar je met 12 man in kon. Geen wonder dat er niet gevaren werd met regen.... Aan de kade in de haven van Den Oever lag de boot al klaar. Je moest op een soort bok zitten met voor je een beugel waaraan je je kon vasthouden. Eerst gingen we door de haven, waar de "kapitein" van alles vertelde over sommige schepen die er lagen, de vissersboten en oude houten schepen. Daarna voeren we met een noodvaart (waaaaaaaaaa, Fiona vond het niet zo leuk... die zat voor mij en ving de meeste wind) naar de sluizen van de Afsluitdijk, langs een hele kolonie lepelaars. Vlak buiten de haven lagen op een zandbankje een paar zeehondjes te rusten. Hadden wij natuurlijk nog niet gezien, maar de schipper gelukkig wel. Die gaf weer even gas en racete met een flinke boog om de zeehonden heen om ze daarna van de andere kant af te benaderen. Zo konden we ze heel goed zien. De kinderen vonden het ook heel leuk, die hielden zowaar even hun mond :-)
Als je zo op het water zit, zie je eigenlijk hoe klein de afstanden zijn. Je kon Den Helder heel goed zien, Texel was ineens heel dichtbij, we hebben zelfs in fata morgana de "berg" van Texel gezien!
We zetten weer koers naar de vaargeul om daar met donderend geweld doorheen te racen. Gelukkig kon ik Fiona achterstevoren voor me zetten, zodat ze niet meer vol met haar gezicht in de wind zat. Maar die bochten .... ZO GAAAAAAF we hebben met z'n allen zitten gillen De ouders volgens mij nog harder dan de kinderen. Het leek wel kermis!
Vlak achter de Afsluitdijk lag nog een groepje van 6 zeehonden heerlijk in het zonnetje. Die hebben we ook uitgebreid zitten bekijken. Eén dook op een gegeven moment in het water en dan zag je zo dat koppie steeds boven komen, heel koddig. Ook nu waren de kinderen diep onder de indruk. Maar misschien nog wel het meest van het racen. Liam stuiterde de boot bijna uit, ondertussen schreeuwend: DIT IS HET ALLERLEUKSTE WAT IK IN MIJN LEVEN HEB GEDAAN!!!! Dat is toch een mooi cadeau voor een bijna jarige vijfjarige!
Het was echt heel erg leuk, voor herhaling vatbaar denk ik!
We hadden eerst geboekt en later pas gekeken of het op zo'n gezellige kotter was, waar je ondertussen een kopje koffie kon drinken, maar het bleek een vet stoere zodiac te zijn waar je met 12 man in kon. Geen wonder dat er niet gevaren werd met regen.... Aan de kade in de haven van Den Oever lag de boot al klaar. Je moest op een soort bok zitten met voor je een beugel waaraan je je kon vasthouden. Eerst gingen we door de haven, waar de "kapitein" van alles vertelde over sommige schepen die er lagen, de vissersboten en oude houten schepen. Daarna voeren we met een noodvaart (waaaaaaaaaa, Fiona vond het niet zo leuk... die zat voor mij en ving de meeste wind) naar de sluizen van de Afsluitdijk, langs een hele kolonie lepelaars. Vlak buiten de haven lagen op een zandbankje een paar zeehondjes te rusten. Hadden wij natuurlijk nog niet gezien, maar de schipper gelukkig wel. Die gaf weer even gas en racete met een flinke boog om de zeehonden heen om ze daarna van de andere kant af te benaderen. Zo konden we ze heel goed zien. De kinderen vonden het ook heel leuk, die hielden zowaar even hun mond :-)
Als je zo op het water zit, zie je eigenlijk hoe klein de afstanden zijn. Je kon Den Helder heel goed zien, Texel was ineens heel dichtbij, we hebben zelfs in fata morgana de "berg" van Texel gezien!
We zetten weer koers naar de vaargeul om daar met donderend geweld doorheen te racen. Gelukkig kon ik Fiona achterstevoren voor me zetten, zodat ze niet meer vol met haar gezicht in de wind zat. Maar die bochten .... ZO GAAAAAAF we hebben met z'n allen zitten gillen De ouders volgens mij nog harder dan de kinderen. Het leek wel kermis!
Vlak achter de Afsluitdijk lag nog een groepje van 6 zeehonden heerlijk in het zonnetje. Die hebben we ook uitgebreid zitten bekijken. Eén dook op een gegeven moment in het water en dan zag je zo dat koppie steeds boven komen, heel koddig. Ook nu waren de kinderen diep onder de indruk. Maar misschien nog wel het meest van het racen. Liam stuiterde de boot bijna uit, ondertussen schreeuwend: DIT IS HET ALLERLEUKSTE WAT IK IN MIJN LEVEN HEB GEDAAN!!!! Dat is toch een mooi cadeau voor een bijna jarige vijfjarige!
Het was echt heel erg leuk, voor herhaling vatbaar denk ik!
03 augustus 2009
Nemo
Gisteren zouden we gaan varen met Vincent en Ellen, maar het was zulk slecht weer dat we dat hebben afgeblazen (of beter gezegd: de man die ons langs de zeehondjes zou leiden, blies het af..., nou gaan we volgende week). Toen hebben we besloten om naar Nemo te gaan in Amsterdam. Eerst met de auto, toen met de pont naar het CS en toen nog een heel eind gelopen ('t was droog) naar Nemo. Het was druk, maar ook weer niet zo dat je over de hoofden kon lopen en .... het was LEUK!!
We zijn er een paar uurtjes geweest en hebben dan ook nog niet de helft gezien en gedaan van wat er allemaal was. Dat is een mooi excuus om nog eens te gaan. Echt een aanrader!!!
We zijn er een paar uurtjes geweest en hebben dan ook nog niet de helft gezien en gedaan van wat er allemaal was. Dat is een mooi excuus om nog eens te gaan. Echt een aanrader!!!
20 juli 2009
Saai verhaal
We zijn weer terug van 2 heerlijke weken in de Ardèche. Samen met Ronald, Pauline, Maartje en Thijs hebben we lekker vakantie gevierd in een prachtig 400 jaar oud huis. Zie ook de foto's op Flickr.
Het weer was geweldig, de omgeving prachtig, de barbecue brandde goed, de kinderen speelden gezellig samen en de rosé en Kronenbourg smaakten prima!
We hebben lekker gerommeld aan de rivier, een wandeling gemaakt in de omgeving (op de allerwarmste dag van het jaar denk ik, pfff)
Ronald en ik zijn bijna doodgebeten door de muggen of andere vieze steekdingen (maar daardoor de rest niet), er zat een vogelnest naast de achterdeur, waarvan de vogeltjes na een paar dagen uitgevlogen waren, we hebben geprobeerd de buren uit te roken, grasgemaaid, geschommeld aan de metershoge eikenboom-schommel, geborreld met Henk en Wil, gekanood op de Ardèche, gezwommen, afgewassen, gewassen en na 3 dagen de waslijn gevonden, lekker gegeten en nog meer gegeten, hardgelopen (Robert en Ronald), dokter Kerstens gebeld omdat Fiona een week lang koorts had maar er was niks aan de hand, ze had een virusje en daar is toch niks aan te doen (ze kan nog wel rode vlekken krijgen, zei de dokter, en natuurlijk, ze zit nog steeds onder...), geshopt met Pauline in Aubenas en in Montelimar, lekker naar de markt met Pauline, Maartje, Leon en Mara en die kinderen veel te veel verwend, crèpes gegeten, ijs gegeten, koffie gedronken en rondgetourd in de supermooie omgeving: de gorges de l'Ardèche en de pont du diable wow!! Dit was een brug van ongeveer 20 meter hoog, waar de waaghalzen vanaf sprongen in het helderste water ooit.
Heel veel gelezen, spelletjes gedaan op de DS, gewone spelletjes gedaan, door het huis gedanst, gepoetst met een halfgare stofzuiger, gebadderd, geslapen (soms, slapen met Fiona op een kamer is geen aanrader), gelachen, gepraat en nog meer gelachen!
Kortom: het was een heerlijke vakantie, we hebben het geweldig gehad en wilden eigenlijk nog wel een weekje blijven. Helaas was het huis alweer verhuurd aan de volgende. We hebben op de terugweg een omweg gemaakt via Reims en hebben daar overnacht om toch de vakantie nog een beetje te verlengen.
Saai hè ;-)
IK WIL HELEMAAL NOG NIET THUIS ZIJN!!!!!!!!!
Het weer was geweldig, de omgeving prachtig, de barbecue brandde goed, de kinderen speelden gezellig samen en de rosé en Kronenbourg smaakten prima!
We hebben lekker gerommeld aan de rivier, een wandeling gemaakt in de omgeving (op de allerwarmste dag van het jaar denk ik, pfff)
Ronald en ik zijn bijna doodgebeten door de muggen of andere vieze steekdingen (maar daardoor de rest niet), er zat een vogelnest naast de achterdeur, waarvan de vogeltjes na een paar dagen uitgevlogen waren, we hebben geprobeerd de buren uit te roken, grasgemaaid, geschommeld aan de metershoge eikenboom-schommel, geborreld met Henk en Wil, gekanood op de Ardèche, gezwommen, afgewassen, gewassen en na 3 dagen de waslijn gevonden, lekker gegeten en nog meer gegeten, hardgelopen (Robert en Ronald), dokter Kerstens gebeld omdat Fiona een week lang koorts had maar er was niks aan de hand, ze had een virusje en daar is toch niks aan te doen (ze kan nog wel rode vlekken krijgen, zei de dokter, en natuurlijk, ze zit nog steeds onder...), geshopt met Pauline in Aubenas en in Montelimar, lekker naar de markt met Pauline, Maartje, Leon en Mara en die kinderen veel te veel verwend, crèpes gegeten, ijs gegeten, koffie gedronken en rondgetourd in de supermooie omgeving: de gorges de l'Ardèche en de pont du diable wow!! Dit was een brug van ongeveer 20 meter hoog, waar de waaghalzen vanaf sprongen in het helderste water ooit.
Heel veel gelezen, spelletjes gedaan op de DS, gewone spelletjes gedaan, door het huis gedanst, gepoetst met een halfgare stofzuiger, gebadderd, geslapen (soms, slapen met Fiona op een kamer is geen aanrader), gelachen, gepraat en nog meer gelachen!
Kortom: het was een heerlijke vakantie, we hebben het geweldig gehad en wilden eigenlijk nog wel een weekje blijven. Helaas was het huis alweer verhuurd aan de volgende. We hebben op de terugweg een omweg gemaakt via Reims en hebben daar overnacht om toch de vakantie nog een beetje te verlengen.
Saai hè ;-)
IK WIL HELEMAAL NOG NIET THUIS ZIJN!!!!!!!!!
03 juni 2009
Zucht...
Even snel: Fiona zit in de woonkamer heel zoet te spelen met een play doh clown. Kletserdeklets zingerdezing ladida, heel lief en blij.
Siepje (onze poes) wil naar binnen en gaat daarom rechtop tegen de schuifpui staan en met zijn pootjes op het raam kloppen (ook heel grappig, net een mens). Fiona kijkt het even aan en begint te roepen "Nee Siepje, dat mag niet, niet op het raam kloppen!!!!". De kat druipt af en zij gaat weer blij aan haar klei. Maar op het moment dat ze gaat zitten, zegt ze nog even "zucht..." Hahaha
Siepje (onze poes) wil naar binnen en gaat daarom rechtop tegen de schuifpui staan en met zijn pootjes op het raam kloppen (ook heel grappig, net een mens). Fiona kijkt het even aan en begint te roepen "Nee Siepje, dat mag niet, niet op het raam kloppen!!!!". De kat druipt af en zij gaat weer blij aan haar klei. Maar op het moment dat ze gaat zitten, zegt ze nog even "zucht..." Hahaha
30 mei 2009
Badeend
Ik kwam een paar weken geleden op aikido met een enigszins blauw oog. Er werd natuurlijk meteen beschuldigend naar Robert gekeken, maar die kon er echt helemaal niks aan doen. Hoewel .... Fiona is natuurlijk wél zijn dochter, dus indirect is het wel zijn schuld.
Wat was er nou gebeurd???
Fiona had een nachtje bij Oom Huib, Tante Sanna en Tijl gelogeerd en kreeg daar een mooi kado: een reuze badeend, lief en roze en ooooh zo gezellig. Het beest moest meteen mee naar bed en werd de volgende dagen overal mee naartoe gesleept.
Een paar dagen later waren we aan het stoeien met zijn allen en Fiona kwam met badeend op mij af, terwijl ik plat op mijn rug op de grond lag. Geen ontsnappen mogelijk.......
Mama, eendje KUSJE GEVEN brrrrrrr dat kusje kwam dus keihard en dan bedoel ik ook echt keihard, op mijn oog terecht.
Dit gelooft niemand natuurlijk, maar het is echt waar.
Het schattige roze badeendje is een sluipmoordenaar.
Help.....
Wat was er nou gebeurd???
Fiona had een nachtje bij Oom Huib, Tante Sanna en Tijl gelogeerd en kreeg daar een mooi kado: een reuze badeend, lief en roze en ooooh zo gezellig. Het beest moest meteen mee naar bed en werd de volgende dagen overal mee naartoe gesleept.
Een paar dagen later waren we aan het stoeien met zijn allen en Fiona kwam met badeend op mij af, terwijl ik plat op mijn rug op de grond lag. Geen ontsnappen mogelijk.......
Mama, eendje KUSJE GEVEN brrrrrrr dat kusje kwam dus keihard en dan bedoel ik ook echt keihard, op mijn oog terecht.
Dit gelooft niemand natuurlijk, maar het is echt waar.
Het schattige roze badeendje is een sluipmoordenaar.
Help.....
25 maart 2009
Hulp in de huishouding
Zoals de meeste lezers van mijn blogje weten, ben ik helaas geboren met een totaal gebrek aan huishoudelijk talent. Het enige dat wel lukt is wassen en strijken maar voor de rest ben ik een ramp. Gelukkig zijn er mensen die het tegen betaling voor je willen doen, maar ja, elke dag wordt een beetje te duur. OOOOH hoe heerlijk zou het zijn! Stel je eens voor, elke dag een schoon bed, stof- en zandvrije vloeren en meubels... poef. .... weer wakker. Daarvoor moeten we eerst de staatsloterij winnen (met jackpot). Dus moeten wij het doen met 1x per 2 weken.
Op Leon en Mara hoef ik niet te rekenen, die hebben wij onze genen helaas dubbel doorgegeven, maar gelukkig is daar onze laatste hoop: Fiona! Die lijkt wel wat aangeboren talent te hebben: brengt uit zichzelf haar bordje en beker naar de keuken, neemt en passant die van Leon en Mara ook even mee, wil helpen tafel dekken, vaatwasser leegruimen (aaargh op de deur klimmen, daar heb ik trauma's van!!) en... de was opvouwen. O, ik vergeet stofzuigen, vindt ze ook leuk. Ja, zij heeft het!! Van oma geërfd denk ik.. Alleen... het gaat nog niet helemaal perfect: ik ging vanochtend de was opvouwen (het was nogal wat, ik heb, hoe verrassend, een beetje een achterstand) en zij was lekker aan het spelen om me heen en bedacht toen dat ze wilde helpen. Tuurlijk kindje, als jij dat leuk vindt, zal ik je een beetje stimuleren!
Slecht plan.
Alle (álle) was die ik al had opgevouwen, werd uit elkaar getrokken en in de wasmand gegooid. Só, netjes! Tsja, want daar hoort die was volgens haar. Dus ik kan weer overnieuw beginnen. Gelukkig heb ik morgen vrij en zijn alle kinders naar school of oppas, dus dan kan ik mij eens uitgebreid buigen over de was en het strijkgoed.
Ik had vanochtend geen tijd meer om het af te maken, want op de montessorischool van Leon en Mara was het tijd voor een volksdansoptreden van de kinderen. Zoooo leuk, echt heel mooi om te zien dat die kinderen allemaal zo enthousiast meedoen, ook de jongens. Kijk maar op flickr voor de foto's en een filmpje van de sirtaki van de middenbouw!
Op Leon en Mara hoef ik niet te rekenen, die hebben wij onze genen helaas dubbel doorgegeven, maar gelukkig is daar onze laatste hoop: Fiona! Die lijkt wel wat aangeboren talent te hebben: brengt uit zichzelf haar bordje en beker naar de keuken, neemt en passant die van Leon en Mara ook even mee, wil helpen tafel dekken, vaatwasser leegruimen (aaargh op de deur klimmen, daar heb ik trauma's van!!) en... de was opvouwen. O, ik vergeet stofzuigen, vindt ze ook leuk. Ja, zij heeft het!! Van oma geërfd denk ik.. Alleen... het gaat nog niet helemaal perfect: ik ging vanochtend de was opvouwen (het was nogal wat, ik heb, hoe verrassend, een beetje een achterstand) en zij was lekker aan het spelen om me heen en bedacht toen dat ze wilde helpen. Tuurlijk kindje, als jij dat leuk vindt, zal ik je een beetje stimuleren!
Slecht plan.
Alle (álle) was die ik al had opgevouwen, werd uit elkaar getrokken en in de wasmand gegooid. Só, netjes! Tsja, want daar hoort die was volgens haar. Dus ik kan weer overnieuw beginnen. Gelukkig heb ik morgen vrij en zijn alle kinders naar school of oppas, dus dan kan ik mij eens uitgebreid buigen over de was en het strijkgoed.
Ik had vanochtend geen tijd meer om het af te maken, want op de montessorischool van Leon en Mara was het tijd voor een volksdansoptreden van de kinderen. Zoooo leuk, echt heel mooi om te zien dat die kinderen allemaal zo enthousiast meedoen, ook de jongens. Kijk maar op flickr voor de foto's en een filmpje van de sirtaki van de middenbouw!
13 februari 2009
Mara
Mara houdt van titels waarin haar naam voorkomt. Komt mooi van pas als ze later een groot actrice is...
Gisteren was er de maandafsluiting op school. Dit betekent dat aan het eind van elke maand, één klas een stukje opvoert of liedjes zingt. Deze maand was dus Mara's klas aan de beurt. Het thema was brrrrrrr, winter. Toen de klas opkwam was al duidelijk dat Mara een iets andere rol had dan de andere kinderen: iedereen droeg een oranje Koud hè-muts en Mara had een hoge zwarte hoed op. Zij was de directeur en kondigde het optreden aan. Dat deed ze hardstikke goed. Ze was erg trots op zichzelf (en ik natuurlijk op haar). Later in het stuk mocht ze ook nog Julia versieren met een bezem, hoed en sjaal. Dat was heel grappig. Het was weer hartverscheurend zoet om te zien allemaal.
Afgelopen dinsdag hadden we natuurlijk nog een mijlpaal: ze werd 6!
Wat een meid alweer. Ze is bijdehand voor 10. Lastig voor ons en voor haarzelf. Want ze weet niet altijd waar haar grenzen liggen. Heel vermoeiend maar meestal ook heel erg leuk. We hebben een gezellige "familieverjaardag" gehad en woensdag haar partijtje (en dinsdag ook op ballet en zaterdag ook op zwemles en ze wil volgende week ook op de BSO uitdelen..... ik weet wel waar ons geld blijft!).
Gelukkig heb ik nu meer tijd om van alles te regelen en de kopen, want ik werk tegenwoordig nog maar 1 dag....
30 januari 2009
Spoken?!?!
Voor iedereen die zich afvraagt wat ik op Hyves bedoel met ghost whisperer, hier de uitleg...
Wij zitten met Teunisse in een oud pand (of eigenlijk een aantal oude panden en een stuk steeg) in het oude stadje van Purmerend. Vorige week vrijdag hadden Jan (een van mijn collega's) en ik het erover dat we soms een eng gevoel krijgen als we door de gang achter in het kantoor lopen. Soms wel en soms niet. Vooral als het donker is, kan het er echt eng zijn. Toen zei ik: we moeten Derek (Ogilvie, de Ghost Whisperer) er eens bij halen. Zegt opeens een andere collega: dat hoeft niet hoor, dat kan ik je ook wel vertellen. AAARRRGGGHH ik kreeg kippenvel van mijn armen tot op mijn kruin. Zij voelt en ziet meer dan wij en volgens haar zijn er verschillende "geesten" actief bij ons. Brrr en vooral in het trappenhuis is het druk. Laat Jan daar nou net 100 x per dag naar boven en beneden moeten.... Dus die is blij.
Feit blijft dat het soms echt voelt of je beloerd wordt. Vandaar dus, en vandaag hadden we het er weer over en ik durfde acuut niet meer naar zolder..... dom hè
Uiteindelijk wel gedaan natuurlijk, dapper hè. Mijn fantasie gaat echt met me op de loop hoor. Maar dat heb ik ook als ik bijv. op de camping 's nachts naar de wc moet, dan zie ik ook overal wolven en beren en moordenaars en verkrachters...
Wij zitten met Teunisse in een oud pand (of eigenlijk een aantal oude panden en een stuk steeg) in het oude stadje van Purmerend. Vorige week vrijdag hadden Jan (een van mijn collega's) en ik het erover dat we soms een eng gevoel krijgen als we door de gang achter in het kantoor lopen. Soms wel en soms niet. Vooral als het donker is, kan het er echt eng zijn. Toen zei ik: we moeten Derek (Ogilvie, de Ghost Whisperer) er eens bij halen. Zegt opeens een andere collega: dat hoeft niet hoor, dat kan ik je ook wel vertellen. AAARRRGGGHH ik kreeg kippenvel van mijn armen tot op mijn kruin. Zij voelt en ziet meer dan wij en volgens haar zijn er verschillende "geesten" actief bij ons. Brrr en vooral in het trappenhuis is het druk. Laat Jan daar nou net 100 x per dag naar boven en beneden moeten.... Dus die is blij.
Feit blijft dat het soms echt voelt of je beloerd wordt. Vandaar dus, en vandaag hadden we het er weer over en ik durfde acuut niet meer naar zolder..... dom hè
Uiteindelijk wel gedaan natuurlijk, dapper hè. Mijn fantasie gaat echt met me op de loop hoor. Maar dat heb ik ook als ik bijv. op de camping 's nachts naar de wc moet, dan zie ik ook overal wolven en beren en moordenaars en verkrachters...
Wie A zegt ...
Moet ook B zeggen! En ja hoor, nog geen 3 maanden na het behalen van zijn A-diploma, heeft Leon vorige week zijn B gehaald!! Geweldig! Binnen een jaar nadat we zijn overgestapt van ons prachtige maar dure en logge zwembad in Purmerend naar een minizwembad in De Goorn (ook mini) heeft Leon 2 diploma's en mag Mara al naar "badje 2". Echt gaaf!
Het was zondag helemaal een drukke dag voor ons, want Mara had eerst een balletuitvoering in de Purmaryn. Het theater van Purmerend, in de grote zaal nog wel en het was helemaal uitverkocht. Ze was wel een beetje zenuwachtig maar het ging allemaal goed en ze vond het heel erg leuk. Het was ook heel schattig om te zien, hoe die kleine meisjes over het toneel huppelen. Helaas geen foto's hiervan, we zaten te ver van het podium. Volgt later nog wel.
In de pauze moesten we weg, toen was ze al klaar gelukkig, met ovatie en bloemen van het podium geplukt en naar het afzwemmen. pffff.
Daarna lekker gegeten bij de chinees van De Goorn. Het restaurant zat vol en de afhaal was ook enorm druk, met als gevolg dat wij bijna anderhalf uur op ons eten moesten wachten..... Gelukkig waren de kinderen redelijk moe, dus die gingen pas na een uur zeuren.
Het eten was wel lekker trouwens! Toch is de chinees om de hoek makkelijker, en eigenlijk ook lekkerder :)
Het was zondag helemaal een drukke dag voor ons, want Mara had eerst een balletuitvoering in de Purmaryn. Het theater van Purmerend, in de grote zaal nog wel en het was helemaal uitverkocht. Ze was wel een beetje zenuwachtig maar het ging allemaal goed en ze vond het heel erg leuk. Het was ook heel schattig om te zien, hoe die kleine meisjes over het toneel huppelen. Helaas geen foto's hiervan, we zaten te ver van het podium. Volgt later nog wel.
In de pauze moesten we weg, toen was ze al klaar gelukkig, met ovatie en bloemen van het podium geplukt en naar het afzwemmen. pffff.
Daarna lekker gegeten bij de chinees van De Goorn. Het restaurant zat vol en de afhaal was ook enorm druk, met als gevolg dat wij bijna anderhalf uur op ons eten moesten wachten..... Gelukkig waren de kinderen redelijk moe, dus die gingen pas na een uur zeuren.
Het eten was wel lekker trouwens! Toch is de chinees om de hoek makkelijker, en eigenlijk ook lekkerder :)
06 januari 2009
Vakantie
Een paar weken geleden, zo rond sinterklaas, toen we de hele familie De Vries hier over de vloer zouden krijgen, begaf onze vaatwasser het. Dat is niet lollig, als je bedenkt dat je straks de afwas voor 11 mensen moet gaan doen. Bovendien is een vaatwasser niet gratis en sinterklaaskadootjes ook niet, dus dat kwam goed uit. Gelukkig was de vakantie al betaald en een nieuwe vaatwasser kon nog net.
Toen kreeg Fiona de waterpokken. Gelukkig een week voor de vakantie, dus dat kon ook geen probleem worden.
De kerstvakantie brak aan en we waren allemaal heel gezellig en harmonieus van onze rust aan het genieten (echt waar). Op zondag ging Robert lekker Leon en Mara badderen. Fiona en ik waren al schoon en wel beneden en zaten fijn een boekje te lezen, toen ik een gorgelend geluid hoorde... Ik overal kijken natuurlijk, mij hoofd in het keukenkastje met de pas-aangesloten-vaatwasser gestoken of daar soms iets mis ging maar nee, niet te herleiden. Dus ik ging weer lekker zitten met Fiona en hoorde toen water spetteren. Hmm toch wel vreemd en er kwam toch echt nog steeds niks uit dat kastje en ook het plafond was droog. Toen richtte ik mijn oog op de gang waar de wc is en AAAAAARRRRRRGGGGGHHHH er loopt water de woonkamer in!!!!! Ik dacht (hoe dom kun je zijn) dat het van de trap af naar beneden kwam gewatervald, maar het bleek nog erger: het badwater kwam via de toiletpot de huiskamer in gestroomd. Fiona moest meteen in haar kinderstoel en Robert en ik hebben ongeveer alle handdoeken, lakens en dekbedovertrekken gebruikt om 5 emmers water uit de kamer te dweilen. (Een tip: gebruik geen dekbedovertrekken om mee te dweilen, die nemen geen vocht op, zijn wel decoratief). Wat een ramp. Vooral natuurlijk omdat wij hier zo'n mooie houten vloer hebben liggen die natuurlijk helemaal krom en lelijk zou worden en over 3 dagen is het Kerst en dan moeten we met vakantie.
Ik was niet blij.
De volgende ochtend (maandag) kwam er een lieve knul van een of ander ontstoppingsbedrijf, die stak meteen nadat hij mij een hand had gegeven, zijn hand in de wc (brrr), rommelde wat met een ontstopding, schudde wat met zijn hoofd en vroeg mij beleefd of hij de wc-pot eraf mocht halen (tuurlijk kind). Dat ging helaas niet zonder slag of stoot, dat ding zit er natuurlijk al 35 jaar op ofzo maar uiteindelijk lukte het hem en hij had maar 1 buisje afgebroken. Daarna heeft hij het gepresteerd om de boel nog een keer te laten overstromen (dit keer wel vies water) en gaf het na een uur op. Sorry mevrouw maar ik kom niet verder, ik denk dat er een verzakking zit, daaaag stuur de rekening van dat gebroken pijpje maar naar de zaak.
Daar zit je dan, en wat nu? Een andere loodgieter gebeld. De eerste nam niet op (schijnt verre familie te zijn, jammer dan), de volgende (een zakenrelatie via mijn werk) nam wel op en beloofde ondanks dat het vakantie was wel meteen te komen kijken.
Tsk tsk wat is hier gebeurd , nou nou dat is niet zo fraai hm tsja het is vakantie maar ik bel wel wat jongens op. Die waren hier een paar uur later. Zij hebben de boel buiten opengelegd, een prachtkuil voor de deur, en het inderdaad verzakte en zeer amateuristisch in elkaar geknutselde riool- annex regenpijpje provisorisch gerepareerd. Gelukkig konden we nu weer gewoon in bad en naar de wc.
En toen was het tijd voor vakantie!! Eerst heerlijk gegeten bij Henk en Wil en de volgende ochtend om 9 uur in de auto (o nee, het was half 10 want Robert en Mara hadden eerst nog in een drol gestaan...) hè hè, eindelijk vakantie. Die berg zand voor de deur vergeten we wel voor een weekje.
We zijn naar Langres gereden, daar hadden wij met de fam. Duijn een hotel geboekt. Wat een leuk stadje, in een kasteel, bovenop een heuvel, erg mooi! Nu kwam het vakantiegevoel wel. De volgende dag aangehaakt bij de fam. Bosman die al een halve nacht hadden gereden, na een aantal omwegen op de plaats van bestemming beland: La Norma. Wow! Niet groot maar superleuk en wat een sneeuw en kijk een gondel en een lift en en en ... Het was echt leuk. Zelfs de appartementen waren leuk. Niet groot, maar schoon en met een vaatwasser (!!!).
Het is maar een kleine plaats, waardoor je alles lopend kan doen. Met 3 paar ski's op je rug en een dreumes wordt het wel wat zwaar, maar gelukkig konden we de taken redelijk verdelen.
De kinderen na uuuuuuuren (echt waar, 3 uur en ze bleven zoet) wachten eindelijk een paar ski's en toen kon de les beginnen. Mara heeft het wel moeilijk gehad, ze ging elke ochtend met buikpijn naar skiles, maar ja, aan het eind van de les was ze telkens supertrots wat ze allemaal gedaan had en de laatste dagen gingen Robert en Vincent met de kinderen zelf van de groene afdaling naar beneden. Ze vonden het echt leuk en wilden gelijk nog een keer. Gaaf! Het is zo mooi om te zien hoe die kleintjes gewoon op de ski's gaan staan en het leren!
Het was dus heel erg leuk, lekker en gezellig, geen moment aan thuis gedacht.
Toen kwamen we zaterdagavond weer thuis en zag ik die grote berg zand voor de deur, zucht o ja ik ben weer thuis.
En het regent ook nog en wat is het hier eigenlijk koud!
Maar maandag stonden de mannen van Ter Haak alweer fris en vrolijk voor de deur (fris in elk geval wel, 't was -7 geloof ik). Wat erg. Nu is het dinsdag, heb ik net lekker buitengespeeld met Fiona, overgebleven bij Mara, schijnt het zonnetje en .... wordt de tuin weer bestraat! Het viel toch allemaal wel mee. Ik wil alleen niet weten wat de rekening wordt huil.... Maar ja, we hebben een leuke vakantie gehad en ik weet dat ik Fiona alleen een skipak aan hoef te trekken en ze speelt uren buiten (lekker buiten! zegt ze dan). Wat hebben we het toch goed!
Amen
Toen kreeg Fiona de waterpokken. Gelukkig een week voor de vakantie, dus dat kon ook geen probleem worden.
De kerstvakantie brak aan en we waren allemaal heel gezellig en harmonieus van onze rust aan het genieten (echt waar). Op zondag ging Robert lekker Leon en Mara badderen. Fiona en ik waren al schoon en wel beneden en zaten fijn een boekje te lezen, toen ik een gorgelend geluid hoorde... Ik overal kijken natuurlijk, mij hoofd in het keukenkastje met de pas-aangesloten-vaatwasser gestoken of daar soms iets mis ging maar nee, niet te herleiden. Dus ik ging weer lekker zitten met Fiona en hoorde toen water spetteren. Hmm toch wel vreemd en er kwam toch echt nog steeds niks uit dat kastje en ook het plafond was droog. Toen richtte ik mijn oog op de gang waar de wc is en AAAAAARRRRRRGGGGGHHHH er loopt water de woonkamer in!!!!! Ik dacht (hoe dom kun je zijn) dat het van de trap af naar beneden kwam gewatervald, maar het bleek nog erger: het badwater kwam via de toiletpot de huiskamer in gestroomd. Fiona moest meteen in haar kinderstoel en Robert en ik hebben ongeveer alle handdoeken, lakens en dekbedovertrekken gebruikt om 5 emmers water uit de kamer te dweilen. (Een tip: gebruik geen dekbedovertrekken om mee te dweilen, die nemen geen vocht op, zijn wel decoratief). Wat een ramp. Vooral natuurlijk omdat wij hier zo'n mooie houten vloer hebben liggen die natuurlijk helemaal krom en lelijk zou worden en over 3 dagen is het Kerst en dan moeten we met vakantie.
Ik was niet blij.
De volgende ochtend (maandag) kwam er een lieve knul van een of ander ontstoppingsbedrijf, die stak meteen nadat hij mij een hand had gegeven, zijn hand in de wc (brrr), rommelde wat met een ontstopding, schudde wat met zijn hoofd en vroeg mij beleefd of hij de wc-pot eraf mocht halen (tuurlijk kind). Dat ging helaas niet zonder slag of stoot, dat ding zit er natuurlijk al 35 jaar op ofzo maar uiteindelijk lukte het hem en hij had maar 1 buisje afgebroken. Daarna heeft hij het gepresteerd om de boel nog een keer te laten overstromen (dit keer wel vies water) en gaf het na een uur op. Sorry mevrouw maar ik kom niet verder, ik denk dat er een verzakking zit, daaaag stuur de rekening van dat gebroken pijpje maar naar de zaak.
Daar zit je dan, en wat nu? Een andere loodgieter gebeld. De eerste nam niet op (schijnt verre familie te zijn, jammer dan), de volgende (een zakenrelatie via mijn werk) nam wel op en beloofde ondanks dat het vakantie was wel meteen te komen kijken.
Tsk tsk wat is hier gebeurd , nou nou dat is niet zo fraai hm tsja het is vakantie maar ik bel wel wat jongens op. Die waren hier een paar uur later. Zij hebben de boel buiten opengelegd, een prachtkuil voor de deur, en het inderdaad verzakte en zeer amateuristisch in elkaar geknutselde riool- annex regenpijpje provisorisch gerepareerd. Gelukkig konden we nu weer gewoon in bad en naar de wc.
En toen was het tijd voor vakantie!! Eerst heerlijk gegeten bij Henk en Wil en de volgende ochtend om 9 uur in de auto (o nee, het was half 10 want Robert en Mara hadden eerst nog in een drol gestaan...) hè hè, eindelijk vakantie. Die berg zand voor de deur vergeten we wel voor een weekje.
We zijn naar Langres gereden, daar hadden wij met de fam. Duijn een hotel geboekt. Wat een leuk stadje, in een kasteel, bovenop een heuvel, erg mooi! Nu kwam het vakantiegevoel wel. De volgende dag aangehaakt bij de fam. Bosman die al een halve nacht hadden gereden, na een aantal omwegen op de plaats van bestemming beland: La Norma. Wow! Niet groot maar superleuk en wat een sneeuw en kijk een gondel en een lift en en en ... Het was echt leuk. Zelfs de appartementen waren leuk. Niet groot, maar schoon en met een vaatwasser (!!!).
Het is maar een kleine plaats, waardoor je alles lopend kan doen. Met 3 paar ski's op je rug en een dreumes wordt het wel wat zwaar, maar gelukkig konden we de taken redelijk verdelen.
De kinderen na uuuuuuuren (echt waar, 3 uur en ze bleven zoet) wachten eindelijk een paar ski's en toen kon de les beginnen. Mara heeft het wel moeilijk gehad, ze ging elke ochtend met buikpijn naar skiles, maar ja, aan het eind van de les was ze telkens supertrots wat ze allemaal gedaan had en de laatste dagen gingen Robert en Vincent met de kinderen zelf van de groene afdaling naar beneden. Ze vonden het echt leuk en wilden gelijk nog een keer. Gaaf! Het is zo mooi om te zien hoe die kleintjes gewoon op de ski's gaan staan en het leren!
Het was dus heel erg leuk, lekker en gezellig, geen moment aan thuis gedacht.
Toen kwamen we zaterdagavond weer thuis en zag ik die grote berg zand voor de deur, zucht o ja ik ben weer thuis.
En het regent ook nog en wat is het hier eigenlijk koud!
Maar maandag stonden de mannen van Ter Haak alweer fris en vrolijk voor de deur (fris in elk geval wel, 't was -7 geloof ik). Wat erg. Nu is het dinsdag, heb ik net lekker buitengespeeld met Fiona, overgebleven bij Mara, schijnt het zonnetje en .... wordt de tuin weer bestraat! Het viel toch allemaal wel mee. Ik wil alleen niet weten wat de rekening wordt huil.... Maar ja, we hebben een leuke vakantie gehad en ik weet dat ik Fiona alleen een skipak aan hoef te trekken en ze speelt uren buiten (lekker buiten! zegt ze dan). Wat hebben we het toch goed!
Amen
Abonneren op:
Posts (Atom)